Uwagi rzeczy ostatecznych i złości grzechowej

Józef Baka, SJ, herbu Baka (ur. 18 marca 1707 lub 1706, zm. 2 czerwca 1780 w Warszawie) – polski poeta późnego baroku, jezuita, misjonarz, kaznodzieja, panegirysta i hagiograf. Obok Benedykta Chmielowskiego, Elżbiety Drużbackiej i Jędrzeja Kitowicza jeden z bardziej znanych przedstawicieli kultury czasów saskich i wczesnego okresu panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. Sam tak zachęca do lektury swoich poezji: Do Czytelnika: Jeden grzech, setnych bied świata, iest przyczyną! Patrz Czytelniku: jak z wielką dusz ruiną! Atrament żaden na karcie nie wyrazi. Nie opisze, jak złość grzechowa nas kazi. O grzechów złości pisząc, pióro tępieje. Na jednę wzmiankę, serce, z ręką martwieje. Umierać, a nie życie ciągnąć potrzeba, Feralną, widząc w grzechu, Postać Ereba!