Trzysta sześćdziesiąt pięć dni jętki jednodniówki. Dzień po dniu bez Zbyszka

Pamięć pomoże ci ocalić tych, których kochasz najbardziejRozpoczyna się rok 2019. Od dnia, w którym Zbyszek zmarł na raka, minęły niespełna trzy miesiące. Ewa postanawia upamiętnić swojego wieloletniego partnera, byłego księdza, poprzez wydanie dziennika. Codziennie, przez 365 dni roku, pozostawia notatkę na jakiś temat: opisuje najważniejsze bieżące wydarzenia ze swojego życia, używając dosadnego języka komentuje wydarzenia polityczne, recenzuje czytane książki i oglądane filmy, wspomina trudne dzieciństwo i młodość, pierwsze miłości, czas pracy zawodowej, społeczne zaangażowanie… Poszczególne wpisy są jak puzzle, które z czasem układają się w barwny obraz, pozwalając nam poznać świat zbudowany na wyjątkowym, silniejszym niż miłość uczuciu.Odejście Zbyszka wydaje się bez zwieńczenia. Nie powiedziałam mu „Żegnaj”, bo się tego nie spodziewałam. Kiedyś w lesie ofiarował mi siebie, gdyż go potrzebowałam. Teraz zniknął, ponieważ nie chciał być ciężarem. Zawsze był prawdziwym mężczyzną i rola dziecka uzależnionego od innych była dla niego nie do przyjęcia, upokarzała go. Przerażony na myśl o paraliżu, zamknął oczy, by nie wrócić z krainy ciemności i niebytu. W ten sposób zamknął za sobą drzwi tak dyskretnie i cicho, jak żył obok mnie, przy mnie.Piszę to, by pamięć o nim nie zaśniedziała jak stara srebrna biżuteria, którą znalazłam w zakurzonym naczyniu stojącym latami na półce.