Święta historia ludzkości

Pierwsze polskie wydanie książki Mojżesza Hessa – prekursora syjonizmu.    To on „nawrócił” Karola Marksa na komunizm.   Święta historia ludzkości to książka sięgająca swymi korzeniami rewolucji francuskiej, która rozpoczęła emancypację grup społecznych, wcześniej pozbawionych władzy. Wśród nich znalazły się także społeczności żydowskie. Wielki proces transformacji społecznej stworzy znaną nam dziś „kwestię żydowską”, czyli pytanie o miejsce Żydów w nowoczesnych społeczeństwach.   Liberalizm, socjalizm i syjonizm to trzy próby rozwiązania tej kwestii, które wyszły z kręgów żydowskich. Wywodzący się z nich Mojżesz Hess jako jeden z pierwszych uznał, że liberalizm tej kwestii nie rozwiąże. W połowie XIX wieku, w czasie narodzin nowoczesnych nacjonalizmów uzna, że również komunizm nie odegra tej roli.   W pierwszej pracy Mojżesza Hessa - Święta historia ludzkości - widać już zalążki przyszłej idei syjonistycznej.    Historia nie uczy nas, co mamy robić, lecz czego unikać.    A w najdalszej przyszłości, kiedy coś takiego się zdarzy, wówczas nie pojawi się już żadne nowe prawo, lecz ludzkość będzie wewnętrznie zjednoczona, a na zewnątrz równa – uświadomione w pełni Prawo Boże żyć będzie w każdym jej członku. Tylko bowiem dopóty, dopóki ludzie czują potrzebę zewnętrznego bogacenia się, niezbędne są prawa zewnętrzne. – A jak istniały czasy, kiedy człowiek, dziecko jeszcze, nie miał potrzeb różnych od zaspokajanych przez naturę, tak i nadejdą podobne czasy, kiedy człowiek, który stał się starcem, nie zażyczy sobie niczego ponad to, co mu natychmiast może też dostarczyć jego działalność o charakterze sztuki.   Moses Hess (ur. 21 czerwca 1812 w Bonn, zm. 6 kwietnia 1875 w Paryżu) niemiecki pisarz i filozof żydowskiego pochodzenia, ideolog ruchu socjalistycznego w Europie. Prekursor syjonizmu i ojciec syjonizmu socjalistycznego.