Sklepy cynamonowe i inne opowiadania

Kiedy w 1934 roku Towarzystwo Wydawnicze „Rój” dzięki rekomendacji Zofii Nałkowskiej opublikowało Sklepy cynamonowe, Bruno Schulz, do tej pory znany wyłącznie w rodzinnym Drohobyczu prozaik i malarz, uczący rysunku w miejscowym gimnazjum, z dnia na dzień stał się jednym z najbardziej rozpoznawanych pisarzy polskich. Wizyjne, oniryczne opowiadania w poetycki sposób pokazują życie rodziny kupieckiej w przedwojennym Drohobyczu. Nieistniejący już świat widziany oczami dziecka, zafascynowanego drobnymi elementami rzeczywistości i ojcem, błąkającym się na granicy jawy i snu. Sklepy cynamonowe przed wojną wywołały sprzeczne reakcje: od krytyki ze strony politycznej prawicy po zachwyty takich twórców jak Zofia Nałkowska czy Stanisław Ignacy Witkiewicz. W czasach stalinowskich twórczość Schulza była oficjalnie zwalczana, a po 1956 roku za sprawą Jerzego Ficowskiego została odkryta na nowo. Do dziś opowiadania te przetłumaczono na ponad dwadzieścia języków, a jedno z nich, Ulica Krokodyli, zostało zekranizowane przez braci Quay. Najnowsze wydanie klasycznego dzieła Brunona Schulza zostało wzbogacone o cztery późniejsze i mniej znane opowiadania, napisane już po publikacji Sklepów cynamonowych: Jesień, Republikę marzeń, Kometę oraz Ojczyznę. „Styl tej książki naświetla i przegląda rzeczywistość jakby na wylot, ukazuje ją zdeformowaną i prawdziwą, jak tkankę pod mikroskopem − prawdziwością spotęgowaną i groźną. Książka niezmiernie interesująca, do której wraca się po wciąż nowe zdziwienia, którą się czyta na nowo w różnych kierunkach, na różnych głębokościach”. Zofia Nałkowska Bruno Schulz (1892–1942) – prozaik, malarz, rysownik i krytyk literacki pochodzenia żydowskiego. Urodził się w Drohobyczu. Jego rodzina mieszkała na piętrze kamienicy, na parterze znajdował się sklep z tekstyliami należący do ojca. To właśnie ten dom można odnaleźć w opowiadaniach z cyklu Sklepy cynamonowe. Schulz studiował architekturę i sztuki plastyczne, początkowo zarabiał jako malarz i nauczyciel rysunku. Debiutował w 1934 roku dzięki wsparciu Zofii Nałkowskiej. Był uważany za jednego z najbardziej obiecujących pisarzy lat trzydziestych. W 1938 roku opublikował drugi tom opowiadań Sanatorium pod klepsydrą. Został rozstrzelany w 1942 roku przez żołnierza gestapo.