Romeo z zaświatów, czyli lekcje z duchem

Edward Guziakiewicz, Romeo z zaświatów, czyli lekcje z duchem Jest to utwór na scenę w trzech odsłonach, zatytułowany „Romeo z zaświatów, czyli lekcje z duchem” (ok. 30 ss znorm mpsu), będący satyrą na współczesną młodzież. Jego akcja toczy się w liceum, w żeńskiej klasie, a bohaterami są uczniowie i nauczyciele. Główną postacią jest Romeo, duch z zaświatów. Ingeruje on zabawnie w porządek szkolny, a widzą go tylko nastolatki. Goniące za marzeniami lolitki znajdują w nim nieoczekiwane oparcie. Czy jednak można ufać nieznanym duchowym istotom? Wszystko to pół żartem, pół serio. Lekcja chemii, lekcja polskiego, lekcja wychowawcza... Zabieg polegający na wprowadzeniu do akcji istot ze świata duchowego nie jest niczym nowym. Widomym przykładem jest „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego. Zjawy są najczęściej emanacją marzeń, myśli i pragnień bohaterów. W tym utworze zaś wiary w to, że szkołę można zmienić. Czy jednak system oświaty jest reformowalny? Autor zaczął pracować nad tym utworem w 2011 r., potem zarzucił napisaną do połowy sztukę. Ukończył ją dopiero we wrześniu 2019 r. — nie bez wpływu nastolatków z grupy teatralnej „Antrakt” z mieleckiego domu kultury, a nawet poniekąd na ich zamówienie. Jest to jego drugi utwór na scenę po dramacie w slangu zatytułowanym „Szukanie Boga”.