POMOST w sprawie wolności 1978-1994

„POMOST to dynamiczny ruch polityczny Polonii. (...) Początkowo zajęto się formowaniem ideowym, temu służyły kontakty z kombatantami. Symbolicznie i intelektualnie nadało to inicjatywom POMOSTU wymiar kontynuacyjny wysiłku niepodległościowego. Następnie podjęto działania praktyczne. Polegały one w pierwszym rzędzie na organizowaniu akcji wsparcia opozycji w Polsce. POMOST w tym okresie nie odróżniał za bardzo między rozmaitymi nurtami, a propagował wszystkie, jako wyraz sprzeciwu wobec reżimu komunistycznego. Następnie POMOST wspierał „Solidarność”, chociaż stopniowo działacze emigracyjni zaczęli wyławiać niuanse galimatiasu polskiej sceny politycznej i ich najbardziej dynamiczne akcje wspierały podobnych im antykomunistów w Polsce.  Przełomem było wyjście z chicagowskiego środowiska i wypłynięcie na szerokie, amerykańskie wody. Była to dramatyczna zmiana paradygmatu i horyzontów myślowych przywództwa organizacji. Wpłynęło na to kilka czynników. Po pierwsze, komuniści wprowadzili stan wojenny w Polsce, który narzucił „Solidarności” konieczność zejścia do podziemia. Po drugie, stan wojenny pomógł w natężeniu antykomunizmu w administracji Ronalda Reagana, tworząc tym samym koniunkturę dla antykomunistów w środowisku polonijnym i wśród innych grup emigranckich. Po trzecie, wejście w skład kierownictwa POMOSTU działaczy z Detroit zaowocowało jednoznacznie prorepublikańską reorientacją tej organizacji.”  Prof. J. M. Chodakiewicz The Institute of World Politics Washington, DC