Om te leven of gewoon te bestaan

Eduard Wagner Het kan best zijn dat het boek wat hartig is geworden, wat daar staat beschreven, maar alles is gebeurd zoals daar staat vermeld. Natuurlijk zijn er veel memoires en dit zijn misschien degenen waarvan je zou kunnen zeggen dat het een normaal leven was, maar dit is ook de kijk op hoe ik mijn bestaan heb ervaren. Maar dat betekent niet dat ik iemand in mijn omgeving of iets dergelijks de schuld geef, maar dat alles gebaseerd is op mijn eigen beslissingen. Op dat moment kon ik niet beoordelen of ze goed of fout waren, maar pas achteraf. 95% van de tijd heb ik besloten om het op die manier te doen. Of ik iets zou hebben gehoord, is een andere vraag. Maar wat mij zeker zal bijblijven tot het einde van mijn leven, in welke vorm dan ook, is dat iemand denkt aan iemand anders met karaktermoord om misschien zijn carrière een impuls te geven. Als in die tijd feiten en geen schattingen als feiten waren doorgegeven van financiën aan justitie, had mijn leven er waarschijnlijk anders uitgezien. Zelfs als om deze reden zou worden vastgesteld dat ik me schuldig heb gemaakt aan enkele juridische overtredingen, ben ik ervan overtuigd dat ik tot het einde van mijn leven onschuldig zal zijn. Ik besloot mijn zoon te beschermen met mijn aanpak. Je mag nu denken wat je wilt, ik heb voor mezelf de juiste weg gekozen, anders zou mijn zoon vandaag misschien niet leven. Ik kan niet per se antwoorden of ik gelukkig ben met mijn huidige leven of niet, omdat ik denk dat dat een heel persoonlijk standpunt is. Ik ben blij. Waarom? Aan de ene kant verloopt mijn bestaan nu rustig in tegenstelling tot wat ik al heb mogen meemaken, aan de andere kant ben ik heel blij dat ik van mijn verslaving af heb kunnen komen die me al meer dan 3 decennia vergezelde. Ik weet niet hoe dat in 2014 is gebeurd. Was het een hogere macht of was het dat ik dichter bij zelfmoord stond dan ik aan mezelf wilde toegeven. Ik zal er in ieder geval niet aan twijfelen. Misschien is het hele ding dat ik geef een ervaring die van nut kan zijn voor de een of de ander. Maar dat betekent niet dat ik veroordeel wat ik zou hebben meegemaakt, nee, integendeel. In de inmiddels zes decennia van ons leven zijn er zeker ook mooie momenten geweest, en een van de andere die bij me opkomt is de geboorte van mijn zoon. Oordeel zelf of dit bestaan de moeite waard is om geleefd te worden of niet.