Literatura a myśl słaba

Książka „Literatura a myśl słaba” przedstawia podstawowe założenia filozoficzne tzw. myśli słabej – ważnego zjawiska w dzisiejszej panoramie myślowej – ukształtowanej m.in. przez dwóch myślicieli: Constantina Noikę i Gianniego Vattimo, którą cechuje zwrócenie szczególnej uwagi na to wszystko, co bytowo kruche, ułomne, kalekie, wybrakowane, i uczynienie z tych obszarów doświadczenia punktu wyjścia refleksji filozoficznej oraz kulturowej.W myśli słabej istotne jest założenie, że sposób manifestowania się bytu słabego czy też osłabionego można wyrazić najlepiej za pomocą pojęcia śladu. Pewne wątki myśli słabej, a szczególnie właśnie pojęcie śladu, zastosowane zostały w książce do próby reinterpretacji podstawowych pojęć poetyki: pojęcia mimesis, tu traktowanego jako naśladowanie, ze szczególnym akcentem położonym właśnie na śladowość, pojęcia podmiotu tekstowego jako śladu-rysy, a także szeroko pojętej słabej formy dzieła literackiego, znamiennej zwłaszcza dla późnego modernizmu. Książka opisuje również te tendencje w literaturze nowoczesnej, w których najpełniej doszła do głosu intuicja „słabego” bytu, rzeczywistości, która – mówiąc najogólniej – utraciła swą substancjalność. Intuicja ta jest wyrażona najczęściej przy pomocy motywu śladu, w różnych jego znaczeniach: jako odcisku, resztki, znaku-przekazu. W ostatniej części książki zostały opisane trzy metafory mimesis, które można odnaleźć w nowoczesnej literaturze, a także filozofii: przenośnie tańca, mimiki i ornamentu, które stanowią istotny kontekst interpretacyjny dla problematyki śladu i naśladowania.