Klatka

„Klatka” jest zbiorem opowiadań, z których każde funkcjonuje jako osobna historia, jednak można ją czytać jak jedną opowieść, spojoną nie linearną fabułą, a przenikaniem się miejsc, postaci i czasów.   Bohaterami „Klatki” są ludzie, w których życiu pojawia się zmiana. Pozornie od siebie odizolowani, tak naprawdę stykają się, a raczej zderzają ze sobą w nieustającym pędzie życia.   W historiach tych pojawia się korowód różnych postaci – od młodych i starych, po bogatych i biednych, na początku drogi oraz na jej końcu: dzielnicowy, który zjawia się w nowym miejscu pracy i powoli zaczyna przekraczać granice wykonywanego zawodu, przechodząc „na ciemną stronę mocy”’, pracownik korporacji, którego strach przed utratą pracy, rozczarowanie, a także przekorna wiara w prawa Murphy`ego wpędzają w coraz głębszy obłęd. W "Klatce" możemy przyjrzeć się także innym osobom: byłemu pracownikowi cyrku, dziewczynie, zakochanej w starszym kompozytorze, położnej, uzależnionej od wizyt w hipermarkecie czy renciście, nagrywającemu ukradkiem rozmowy przypadkowych ludzi. Wśród opowieści czytelnik znajdzie także m.in. przewrotną historię o miłości z nutą grozy, w której bohater uczestniczy w inteligentnej i przewrotnej grze.   Autorka opowiada o tym, że pomimo przemian cywilizacyjnych nadal łatwo (a może jeszcze łatwiej) zarazić się samotnością, odejść do zmysłów, zostać wykorzystanym. To rysowane psychologiczne portrety zwykłych-niezwykłych ludzi, których „odbicia pojawiają się w coraz to innym oknie”.