Gospodarka w synergii prawa gospodarczego finansowego i prawnej ochrony środowiska. Economy in the synergy of economic financial and enviromental law

Suma współdziałania i współistnienie różnych czynników danego systemu nie jest synergią. Synergia przedstawia większą wartość niż poszczególne czynniki razem wzięte bowiem jest efektem owego współdziałania i współistnienia. Gospodarka dla swego efektywnego i optymalnego rozwoju wymaga zaistnienia odpowiednich warunków. Tworzy je w szczególności system prawa, w ramach którego ulokowane zostały instrumenty wspierania aktywności przedsiębiorców oraz realizacji ich praw i obowiązków. Konstrukcja i treści normatywne tych instrumentów powinny stwarzać przesłanki, a zarazem stanowić podstawę dla racjonalności i skuteczności działalności gospodarczej oraz przyczyniać się do innowacyjności stosowanych rozwiązań, a w konsekwencji do odpowiedniego zaspokajania potrzeb społecznych. Oczekiwać należy, że system prawa zawierać będzie także takie rozwiązania, które pozwolą na wytyczanie kierunków rozwojowych gospodarki oraz określanie celów przystających do różnorodnych, zarówno bieżących i perspektywicznych, szeroko rozumianych potrzeb społecznych, zgodnie z interesem publicznym. Wymaga to skutecznego i mądrego prawa, optymalnej regulacji oraz reglamentacji. Prawo dla gospodarki i jej podmiotów to w szczególności normy określające zasady, sposoby i środki finansowania różnorodnych przedsięwzięć. Powinny ona pozwalać na posługiwanie się przez organy państwa takimi środkami wpływu na gospodarkę, które zapewnią osiąganie pożądanych i spodziewanych efektów w obszarze gospodarki. Trzeba przyjąć, że ich rolą powinno być skłanianie przedsiębiorców do innowacyjnego i optymalnego – z punktu widzenia interesu publicznego – działania, w tym do inwestowania w rozwój. Wymaga jednak wyraźnego zauważenia okoliczność, iż rozwój gospodarczy i zaspokajanie ekonomicznych potrzeb społecznych nie mogą pozostawać w sprzeczności z – pozostającą w sferze interesu publicznego – potrzebą ochrony środowiska człowieka. Wynika to z treści konstytucyjnej zasady zrównoważonego rozwoju, której wykładnia wskazuje na konieczność formułowania celów i kierunków rozwoju gospodarczego w perspektywie ekologicznej oraz uwzględniania w systemie prawa gospodarczego i finansowego rozwiązań proekologicznych. Pomiędzy gospodarką a finansami, ochroną środowiska oraz prawem zachodzą oczywiste i niezaprzeczalne związki. W konsekwencji niezbędna wydaje się analiza różnego rodzaju rozwiązań prawnych, tych o charakterze prawno-gospodarczym, finansowym i środowiskowym, w szczególności tych, które pełnią funkcję instrumentalną i są wdrażane w oparciu o różne procedury. Niezbędna jest także synteza i wyciągnięcie stosownych wniosków (w tym de lege ferenda) sprzyjających tworzeniu warunków dla efektywnego i optymalnego rozwoju gospodarki. Powinny to być wnioski określone w kontekście współpracy międzynarodowej i doświadczeń kilku państw członkowskich UE i dla potrzeb tej współpracy, jak również powinny one stanowić podłoże dalszych badań naukowych, a nadto służyć potrzebom praktyki.