Głos Ojca Pio nr 2 (92) marzec/kwiecień 2015

Spryt duchowy, rzecz o odpustach… Odpusty – jedno słowo i skojarzenia: od „jarmarków kolorowych”, przez barwną postać handlarza cudownościami z „Krzyżaków”, aż do rozłamu Kościoła. Kiedy na spotkaniu redakcji pojawił się ten temat, przyznaję, nie wierzyłem w jego długą żywotność podczas dyskusji. Jednak już po pierwszych rozmowach wiedzieliśmy wszyscy, że trzeba i warto poruszyć to zagadnienie. W nas samych – wierzących obrosło ono mnóstwem niedomówień, często wynikających z niewiedzy, czasem nawet ze skostnienia i strachu. Kojarzone raczej ze wstydliwym okresem i rozłamem w Kościele, przestaje być okazją do uporządkowania serca przez Bogiem, a staje się często dość folklorystyczną wizją i sposobem świętowania, choćby w parafiach. Nasi autorzy, znani i nowi, zapraszają do odkrycia i odświeżenia tego momentu łaski danego nam w Kościele i przez Kościół. W sposób systematyczny, historyczny i nader praktyczny pokazują istotę zagadnienia (nawet w rozmowie z rodziną przy stole). Na podstawie wypisu z dokumentów Kościoła proponujemy korzystanie z odpustów nie tylko podczas wydarzeń roku liturgicznego czy różnych rocznic, ale codziennie – w miarę możliwości i gotowości serca!Zanim jednak przystąpimy do uważnej lektury, polecam świetne ćwiczenie dla umocnienia wiary i pamięci. Warto zapisać w kilku punktach nasze skojarzenia z odpustami. Te, których jesteśmy pewni i być może praktykujemy. Po zakończonej lekturze warto do tej kartki wrócić i sprawdzić, co się z niej ostało, co warto dopisać, a co definitywnie skreślić. Pozwoli to nam – jak powtarzał św. Franciszek – „zacząć od nowa”, by wiara stawała się życiem, a życie było wiarą. Krzysztof Czeczko OFMCapredaktor naczelny