Dolomity. Tom III. Brenta

Po zachodniej stronie doliny Adygi z północy na południe rozciąga się mało rozczłonkowany łańcuch górski, przez który nie prowadzi ani jedna droga jezdna a jedynie kilka tras turystycznych. Dla świata Brentę odkryli w XIX w. Brytyjczycy z Alpine Club, a szczególnie w jej historii zapisał się Francis Fox Tuckett, który w roku 1871 wraz z innym znanym alpinistą Douglasem Freshfieldem i przewodnikiem Devoussou zdobył Cima Brenta (3151 m). W owym czasie uznawany był on za najwyższy szczyt Brenty, podczas gdy tak naprawdę najwyższym szczytem jest leżący dalej na południe Cima Tosa (3173 m). Brenta to góry wspaniałe, nie pozostawiające nikogo obojętnym – pisze autor. I rzeczywiście – panoramiczne przejścia powinny zachwycić każdego, kto jest choć trochę wrażliwy na piękno. Warto przekonać się na własne oczy, szczególnie że trasy są dostępne dla przeciętnego tatrzańskiego turysty. Dajmy się zaczarować. Przewodnik dla turystów – podtytuł tej publikacji wiele mówi o jej charakterze. Jest ona przeznaczona dla tych, którzy chcą aktywnie spędzić czas i potrzebują dobrej informacji o terenie, w którym przyjdzie im to zrobić. W tym wypadku chodzi o Dolomity – niezwykle malownicze góry, dobrze znane Polakom z wypadów na narty, ale także coraz częściej – z letnich górskich wędrówek słynnymi via ferratami. Warto sięgnąć po Dolomity nie tylko dlatego, że są jedynym przewodnikiem po tym regionie wydanym po polsku. Jego niewielkie rozmiary są bogato wypełnione treścią: szczegółowymi opisami dróg górskich, z uwzględnieniem czasów ich przejść i trudności, jakie mogą stwarzać. Autor opisuje też niespodzianki jakie można spotkać na szlaku i podaje wskazówki jak ich uniknąć. Pisze nie tylko o walorach przyrodniczych Dolomitów, ale i historycznych. Trasy ilustrowane są przejrzystymi, dwukolorowymi schematami i mapami graniowymi. Dobre wyobrażenie o krajobrazie dają także liczne panoramy górskie oraz szereg kolorowych zdjęć. Jest to już drugie wydanie tego przewodnika – uaktualniono w nim wszelkie informacje praktyczne, przede wszystkim dane dotyczące schronisk. Nie brakuje ciekawostek krajoznawczych i osobistych komentarzy autora, który wiele z opisywanych tras przeszedł na własnych nogach.