Upadek

Upadek miał być siódmym opowiadaniem zbioru Wygnanie i królestwo. Temat jednak zaprowadził Camusa dalej, niż się spodziewał. Upadek stał się samodzielną książką. Autor podpisał takiego blurba: „Mężczyzna, który mówi w Upadku, wygłasza wykalkulowaną spowiedź. Na wygnaniu w Amsterdamie, mieście kanałów i zimnego światła, gdzie udaje pustelnika i proroka, ten były adwokat w nędznej spelunce wyczekuje życzliwych słuchaczy. Ma nowoczesną duszę, to znaczy: nie potrafi znieść osądzania. Toteż skwapliwie przeprowadza swój własny proces, ale tylko po to, żeby tym bardziej osądzić innych. Lustro, w którym się przegląda, ostatecznie kieruje w stronę bliźnich […].   (fragmenty tekstu Rogera Greniera Słońce i cień. O Upadku, w przekładzie Wiesława Krokera)   Opublikowaną 16 maja 1956 roku powieść Camusa – ostatnią, która ukazała się za jego życia – uznano za arcydzieło. Prezentujemy nowy przekład autorstwa Anny Wasilewskiej.