Tourism in Polish Health Resorts

Uzdrowiska znane były już w starożytności. Najczęściej powstawały w miejscach występowania wód mineralnych. Po upadku cesarstwa rzymskiego ich rola zmalała. Wyraźny wzrost zainteresowania turystyką leczniczą nastąpił w epoce renesansu. Rozwój życia kulturalnego i związane z nim podróże do miejsc, które w czasach antycznych przodowały pod względem rozwoju architektury i sztuki, zwłaszcza wyjazdy do Włoch, wyznaczających na przełomie XV i XVI wieku nowe kierunki w sztuce europejskiej, miały wpływ na ponowne zainteresowanie wyjazdami kuracyjnymi. Dynamiczny rozwój turystyki zdrowotnej rozpoczął się, w niektórych krajach, w połowie XVIII wieku wraz z rozwojem przemysłu początkowo w Wielkiej Brytanii, a następnie innych krajach Europy Zachodniej. Zwiększający się napływ kuracjuszy pociągał za sobą zmiany w wyglądzie miejscowości uzdrowiskowych. Wznoszono nowe, okazałe obiekty zdrojowe oraz hotele i pensjonaty. Wydłużał się sezon zdrojowy. Rozbudowywano infrastrukturę turystyczną. W okresie zimowym w wielu kurortach organizowano kuligi. Z myślą o turystach wytyczano szlaki piesze, rowerowe, trasy narciarskie. Obecnie większość uzdrowisk również stara się zaspokoić potrzeby przybywających do nich kuracjuszy oraz zachęcić do przyjazdu jak największą liczbę turystów nastawionych na wypoczynek. W książce przedstawiono miejscowości posiadające w 2015 roku status uzdrowiska. Przybliżono w niej położenie geograficzne poszczególnych uzdrowisk, ich klimat i przyrodę. Zawarto informacje dotyczące eksploatowanych na ich terenie wód mineralnych i borowin. Przedstawiono stan infrastruktury leczniczej, profile lecznicze kurortów i rodzaje stosowanych w nich zabiegów. Ukazano cechy charakterystyczne poszczególnych uzdrowisk oraz walory wpływające na ich atrakcyjność.