Rozbitkowie z "Jonathana" Część 1

Rok 1880. Tubylcy z magellańskiego archipelagu wielbią zagadkowego i dobrego człowieka, który już od lat otacza ich opieką. Nadali mu przydomek Kaw-djer (Dobroczyńca). Ten osobnik żyje w towarzystwie Fuegeńczyków: Karoly’ego i jego syna, Halga, którego darzy prawie ojcowskim uczuciem. Dowiedziawszy się, że Chile i Argentyna podzieliły między siebie ten region, Kaw-djer, zwolennik anarchizmu, odczuwa głęboką gorycz. Ratuje on rozbitków z „Jonathana”, statku emigrantów, wyrzuconego na brzeg wyspy Hoste, blisko przylądka Horn. Pasażerowie decydują pozostać na wyspie i ją skolonizować, a wtedy Chile proponuje niezależność tej ziemi w zamian za podniesienie jej dobrobytu. Pomiędzy tym tysiącem rozbitków, wyrwanych z korzeniami z różnych narodowości, znajdują się uczciwi pracownicy, ale także liczni awanturnicy, a nawet dwaj polityczni teoretycy, Beauval i Dorrick, którzy zaczynają walczyć ze sobą w imię swych partykularnych ideałów. Kaw-djer sympatyzuje najpierw z Rhodesem, a później z Hartlepoolem, bosmanem statku; interesuje się także dwoma chłopcami okrętowymi: Dickiem i Sandem. Dzięki zręcznemu manewrowi, Beauvalowi udaje się zostać obranym gubernatorem wyspy, ale jego niekompetencja w zarządzaniu zachęca do rozruchów i plądrowania. Rhodes i Hartlepool odzyskują z ładunku statku fuzje, tworzą milicję, integrują ludzi i zaklinają Kaw-djera, by stanął na jej czele. Wobec bliskiego niebezpieczeństwa ten akceptuje propozycję, jednak całkowicie świadomy tego, że ten wybór niweczy jego libertyńskie idee. Bardzo szybko, w imię odpowiedzialności, na nowo modeluje miasto, a następnie zapewnia sobie pomoc wykwalifikowanych robotników, którzy budują infrastrukturę wyspy Hoste. Wszystko to nie podoba się Dorrickowi i jego akolitom, którzy decydują się na wyeliminowanie nowego przełożonego. Dzięki interwencji Dicka i Sanda, spisek zostaje odkryty, a spiskowcy zabici podczas eksplozji ich własnej bomby. Na nieszczęście dwoje dzieci płaci wielką cenę za swe poświęcenie: Sand ma połamane nogi, a Dick, strasznie przeżywszy ten dramat, doznaje udaru mózgu. Kaw-djerowi udaje się ich uratować, ale Sand pozostanie chorowity. Kolonia zaczyna powoli prosperować, kiedy nagle zagraża jej poważna groźba inwazji patagońskich rabusiów. Kaw-djer, ujawniając swe talenty stratega, pomimo mniejszej ilości swych wojsk, zadaje im klęskę. W 1890 roku wyspa dochodzi do pełnego rozkwitu i teraz emigranci żyją  w pełnym dostatku. Halg żeni się, Dick i Sand dorastają, i wszyscy trzej rozwijają harmonijnie swoje przymioty. Jednak przypadkowe odkrycie złotonośnych żył wywraca wszystko do góry nogami. Koloniści porzucają wszelkie swoje zwykłe zajęcia, by oddawać się poszukiwaniom, przez co wali się cała gospodarka. Ponadto przybywają tysiące poszukiwaczy złota i sieją nieporządek. Kaw-djer próbuje ich wypchnąć z ziemi, ale wobec ich agresywności każe otworzyć do nich ogień. Setki ludzi pada pod kulami, a pozostali przy życiu uciekają. Wyspa jest uratowana, ale za jaką cenę! Kaw-djer, bardzo doświadczony tym wydarzeniem, przechodzi ciężki kryzys umysłowy, spotęgowany jeszcze interwencją Chile, które to państwo poddaje w wątpliwość niezależność wyspy i jednocześnie pożąda jej bogactw. Dowiadujemy się też, że ten wyjątkowy człowiek jest potomkiem europejskiej rodziny królewskiej, której nazwiska jednak nie poznamy. Negocjuje z władzą warunki istnienia kolonii i wyznacza Dicka na swego następcę. Seria wydawnicza „Biblioteka Andrzeja” zawiera ponad 50 powieści Juliusza Verne’a i z każdym miesiącem się rozrasta. Publikowane są w niej tłumaczenia utworów dotąd niewydanych, bądź takich, których przekład pochodzący z XIX lub XX wieku był niekompletny. Powoli wprowadzane są także utwory należące do kanonu twórczości wielkiego Francuza. Wszystkie wydania są nowymi tłumaczeniami i zostały wzbogacone o komplet ilustracji pochodzących z XIX-wiecznych wydań francuskich i przypisy. Patronem serii jest Polskie Towarzystwo Juliusza Verne’a.