Jedność wiary. Odpowiedzialność Rzymu za Kościół powszechny

Odpowiedzialność Rzymu za Kościół powszechny W tej historycznej dla Kościoła chwili wierzący katolicy mają pełne prawo oczekiwać z Rzymu, miasta Książąt Apostołów Piotra i Pawła, aktualnych wskazań duchowych i moralnych. Jestem o tym mocno przekonany, ponieważ Chrystus chciał, by Kościół rzymski przewodził w wierze innym. FRAGMENT Czym tak naprawdę jest wiara Kościoła rzymskiego? Jakie są granice władzy papieża? Czy powinniśmy oczekiwać reformy Kościoła? Kardynał Gerhard Müller, wybitny teolog i były prefekt Kongregacji Nauki Wiary, rozważając stan Kościoła katolickiego oraz jego drogę w przyszłości, zabiera czytelników w poruszającą i osobistą podróż po Wiecznym Mieście. Hierarcha przedstawia różne poglądy i stanowiska dotyczące życia Kościoła, nie stroni także od bolesnej krytyki. Dla wielu katolików teksty kard. Müllera są pomocą w mierzeniu się z kryzysem Kościoła. Przede wszystkim jednak stanowią cenną wskazówkę dla każdego, kto w obliczu masowej apostazji i dominacji zlaicyzowanego świata codziennie musi bronić swojej wiary. Kardynał Gerhard Müller – niemiecki duchowny katolicki, biskup diecezjalny Ratyzbony w latach 2002–2012. Były prefekt Kongregacji Nauki Wiary oraz przewodniczący Papieskiej Komisji „Ecclesia Dei”. Od 2014 roku kardynał diakon. Roma locuta causa finita! Ale czy rzeczywiście zawsze i w każdej sprawie? Kardynał Gerhard Müller zna prawdziwą odpowiedź. I choć zdarzało się także jemu zmierzyć ze status quo obowiązującym w tej materii obecnie w Kościele, to jednak wzywa do wierności. Wierności Chrystusowi, będącemu Głową, Źródłem i Sercem jedności wiernych. Łukasz Karpiel, zastępca redaktora naczelnego portalu PCh24.pl Czy wciąż istnieje jedna wiara katolicka, czy może rozproszony, niespójny, sprzeczny ze sobą rozgardiasz odczuć, sentymentów, opinii? Gdzie szukać odpowiedzi, skoro – można mieć wrażenie – dawne centrum świata duchowego znalazło się w stanie nieprzezwyciężonego kryzysu? Kardynał Gerhard Müller próbuje tym pytaniom stawić czoło. Nie robi tego za pośrednictwem traktatu teologicznego – wybrał formę inną, zaskakującą. Z jednej strony to zapis osobistych refleksji nad znaczeniem Wiecznego Rzymu, z drugiej niemal reportaż opisujący kryzys obecnej teologii i kurii. To swoisty moralitet, w którym pojawiają się bohaterowie reprezentujący różne poglądy na naturę Kościoła i współczesności. Dzięki temu kardynał w sposób nowy uwypukla to, co stare i niezmienne: piękno i prawdę wiary rzymskiego Kościoła, matki wszystkich Kościołów. To książka bardzo rzymska i łacińska, a przez to właśnie polska. Doskonała lektura dla tych, którzy szukają prawdy o swoich korzeniach! Paweł Lisicki, redaktor naczelny „Do Rzeczy”