Ewangelia Tomasza

Ewangelia Tomasza, uznawana za jedno z gnostyckich pism apokryficznych, to zbiór 114 logionów (powiedzeń) przypisywanych Jezusowi, przypisywany Didymosowi Judaszowi Tomaszowi, znanemu z kanonicznych Ewangelii jako „niewierny Tomasz”. Odkryta w dwóch wersjach – fragmentach greckich i pełnej koptyjskiej, pochodzącej z Kodeksu Nag Hammadi – najprawdopodobniej powstała w I lub II wieku. Tekst ten nie jest częścią oficjalnego kanonu Nowego Testamentu, dlatego jest uznawany za apokryf. W odróżnieniu od kanonicznych Ewangelii, Ewangelia Tomasza nie zawiera narracji o życiu Jezusa. Zamiast tego, przedstawia wyłącznie jego nauki w formie krótkich, symbolicznych wypowiedzi, które miały ezoteryczny charakter i wymagały duchowej interpretacji. Wiele z tych powiedzeń jest podobnych do wypowiedzi Jezusa znanych z Ewangelii synoptycznych, co sugeruje, że Ewangelia Tomasza mogła czerpać z tych samych źródeł ustnych lub pisemnych. Ewangelia Tomasza, ze swoim wyraźnym gnostyckim charakterem, była przeznaczona dla tych, którzy poszukiwali głębszego, duchowego zrozumienia przesłania Jezusa. Jej mistyczne podejście do nauk Chrystusa, odrzucone przez oficjalny Kościół, czyni ją fascynującym tekstem dla wszystkich zainteresowanych apokryfami, gnostycyzmem i alternatywnymi tradycjami chrześcijańskimi.