Eliksiry nauki. Spojrzenia wierszem i prozą

Dzieło Hansa Magnusa Enzensbergera Eliksiry nauki. Spojrzenia wierszem i prozą traktuje o wzajemnych relacjach nauk ścisłych (przede wszystkim matematyki) do tego, co można nazwać „materią poetycką”. Problematykę tę anonsuje już motto, w które zaopatrzony jest utwór: „There is no science without fancy and no art without facts.” Pierwsze dwa teksty zaś: wiersz Hommage à Gödel i esej Most zwodzony nieczynny albo matematyka w zaświatach kultury. Widok zewnętrzny wskazują na starania autora, by domena matematyki i nauki stała się zarówno przedmiotem poetyckiej ekspresji (np. w rytmizacji, metaforyzacji czy teatralizacji języka), jak i wielo-perspektywicznej refleksji eseistycznej. Książka Enzensbergera stanowi dlatego interesujący i ważny wkład do lepszego zrozumienia tego, jak wyobraźnia – właśnie ‘spoglądając z ukosa poezją i prozą’ – może dzisiaj matematykę i poezję rozdzielać i też „wzajemnie kojarzyć”. W polskiej poezji tego rodzaju poetyckich eksperymentów prawie nie ma. To kolejny powód, by poetycko-eseistyczne dzieło Enzensbergera wydać w Polsce.