Dostęp do informacji publicznej w polskim systemie prawnym

Dostęp do informacji publicznej jest ujmowany w pracy jako instytucja prawna, na którą składają się zarówno przepisy potwierdzające istnienie uprawnień informacyjnych przyznanych określonym kategoriom podmiotów (aspekt pozytywny), jak i przepisy prawa ograniczające uzyskiwanie informacji ze względu na potrzebę ochrony praw i interesów o charakterze indywidualnym lub ogólnospołecznym (aspekt negatywny). Tematyka pracy obejmuje zatem pozytywne i negatywne aspekty dostępu do informacji publicznej jako zbioru regulacji prawnych mających za przedmiot ochronę informacji i uwarunkowania dostępu do niej. Zakresem przedmiotowym badań objęta została treść prawa do informacji, a także charakterystyka jego natury oraz sposób wytyczania granic dostępu do informacji publicznych. Praca składa się z czterech rozdziałów. W rozdziale I podjęta zostaje próba zdefiniowania pojęcia informacji na gruncie nauk prawnych, a następnie odniesienie jej do definicji proponowanych w innych dyscyplinach naukowych. W rozdziale II analizie poddano status prawa do informacji publicznej, sytuując je wśród publicznych praw podmiotowych .W rozdziale III zostały wskazane, a następnie scharakteryzowane pozytywne przesłanki dostępu do informacji publicznej, a także  omówione zostały też sposoby wykładni pojęcia „informacji publicznej”. Natomiast rozdział IV został w całości poświęcony omówieniu negatywnych przesłanek dostępu do informacji.