Bankowe rezerwy na straty kredytowe – praktyka światowa

Ryzyko stanowi nieodłączny atrybut każdej działalności gospodarczej, gdyż z różnych powodów nie można go całkowicie wyeliminować. Tradycyjnym instrumentem łagodzenia negatywnych skutków ryzyka bankowego są rezerwy na straty kredytowe. Zasady ich funkcjonowania ocenia się jako niedo­skonałe i uznaje się je za jeden z czynników sprzyjających powstawaniu, a także trwaniu kryzysów finansowych. Wśród wad wspomnianych zasad wymienia się: złożoność, retrospektywność i procykliczność oraz wewnętrzną niespójność, jak również niejednolitość, która jest wynikiem nieskutecz­nej harmonizacji. Brak jednolitych, powszechnie akceptowanych wzorców w omawianym zakresie sprawia, że rozwiązania stosowane w praktyce banków w poszczególnych krajach różnią się. Istniejące różnice w zasadach funkcjonowania bankowych rezerw na straty kredytowe - utrudniające ich poznanie i ocenę oraz porównywalność, zwłaszcza w sytuacji całkowitego braku lub też ograniczonej ich transparentności - są przyczyną poważ­nych problemów (np. utrudniają prawidłową ocenę sytuacji banków oraz zaburzają sprawiedliwą walkę konkurencyjną na rynku bankowym).Celem książki jest prezentacja zasad funkcjonowania bankowych rezerw na straty kredytowe w sześciu krajach świata, tj. w: Argentynie, Australii, Hiszpanii, Jordanii, Namibii i Stanach Zjednoczonych. Dobór krajów był podyktowany chęcią pokazania rozwiązań reprezentatywnych jednocześnie z wielu różnych punktów widzenia, w tym zwłaszcza ze względu na różne położenie geograficzne krajów, ich przynależność do odmiennych syste­mów finansowych oraz systemów rachunkowości, a także reprezentujących różne modele bankowości i, wreszcie, z uwagi na znacznie odmienny po­ziom rozwoju gospodarczego krajów oraz stopień rozwoju ich systemów bankowych.Publikacja jest adresowana do tych wszystkich, którzy są zainteresowani szeroko rozumianą problematyką bankową z racji wykonywanej pracy lub wy­uczonego zawodu, realizowanych badań lub prowadzonych studiów, czy też chęcią poznawania nowego i dbałością o stały rozwój intelektualny.