Anna 1410. Piastówna na jagiellońskim tronie

Początek XV wieku, mieszkańcy ziem zagarniętych przez Krzyżaków mają dość ich ucisku, a gdy Wielkim Mistrzem zostaje Ulryk von Jungingen, konfrontacja państwa zakonnego z Polską wydaje się tylko kwestią czasu. Cofnijmy się o dziewięć lat. Zanim doszło do bitwy, która wyniosła Jagiellonów do rangi najważniejszych europejskich dynastii, na dwór Władysława Jagiełły przybywa Anna Cylejska. Wnuczka Kazimierza Wielkiego, mająca umocnić pozycję małżonka w Europie i dać mu następcę, zmierza na Wawel witana po drodze okrzykami: Oto Przy­ro­dzona Kró­lowa! Do­mina re­gina! Prostolinijna i prawa, pełna życia, wychowana, aby zasiadać na tronach Europy. Czy skruszy serce dumnego Jagiełły? Czy sprosta czasom, w których przyjdzie jej zasiadać u boku wielkiego władcy i okaże się królową oddaną swojemu narodowi? Cytaty: 1. „Nie­wia­sty i z mo­rza łez po­tra­fią się dźwi­gnąć. Z ża­łoby, straty i stra­chu. Ileż sił w nie­jed­nej!”   2. „O co prosi nie­ko­chana By zo­stała pa­mię­tana O co prosi po­ko­chana By zo­stała po­nie­chana Do­kąd idą kroki twoje Ja chcę by­śmy szli oboje Za szma­ragdu ho­ry­zonty Tam gdzie ko­min i piec piąty Roz­siąść się za cie­płym stołem Pa­trzeć w oczy so­bie spo­łem Bym mo­gła pro­sić cię od rana Bym zo­stała pa­mię­tana (…)”