Albert Speer. “Dobry” nazista. Część II. Menedżer Hitlera. Na czele machiny zbrojeniowej III Rzeszy (1941-1945)

„Pewien amerykański historyk powiedział mi, że bardziej kochałem maszyny niż ludzi. Miał rację; przyznaję, że widok cierpiących ludzi wpływał tylko na moje uczucia, lecz nie na sposób postępowania. (…) Czasami zapytuję sam siebie, kim właściwie był ten młody człowiek, który stał mi się tak obcy…” Albert Speer    W pierwszej części naszej publikacji mogliście Państwo usłyszeć o wczesnych latach Alberta Speera. Była tam mowa o decyzjach, które podjął młody architekt, a które doprowadziły go przed oblicze samego Adolfa Hitlera. Pozbawiony miłości w dzieciństwie, inteligentny, pewny siebie i ambitny przedstawiciel klasy średniej, który jednocześnie okazał się wywyższającym się, narcystycznym i pozbawionym do pewnego stopnia uczuć, członkiem NSDAP. Zrobił zawrotną karierą u boku Führera dzięki swoim talentom organizacyjnym i artystycznym. To właśnie on zapewniał zapierającą dech w piersi oprawę zjazdom nazistów w Norymberdze, później zaś zajął się wielkim projektem Germania, czyli nowym wyglądem Berlina. Artysta stopniowo przeobraził się w technokratę. Hitler szybko dostrzegł jego talent organizacyjny. Ufał Speerowi tak dalece, że zdecydował się powierzyć mu bodaj najważniejszą funkcję w państwie toczącym wojnę. 36 letni Speer miał bowiem postawić na nogi niemiecką machinę zbrojeniową i w istocie odsuwając w cień Göringa stał się trzecią po Hitlerze i Himmlerze, najważniejszą postacią III Rzeszy lat 1941-1944, choć stale pozostającą w ich cieniu.    "