20.000 mil podmorskiej żeglugi

20.000 mil podmorskiej żeglugi to powieść przygodowa i fantastyczno-naukowa Juliusza Verne’a.   Jest to druga część tak zwanej dużej trylogii Juliusza Verne’a  (Dzieci kapitana Granta, Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi, Tajemnicza wyspa).   W powieści opisano szczegóły życia pod wodą  i techniczne środki do tego służące (łódź podwodna „Nautilus”).  Akcja rozgrywa się w roku 1866, a główne postacie to tajemniczy kapitan Nemo, zoolog profesor  Pierre Aronnax, jego służący – Conseil, harpunnik Ned Land.   Akcja zaczyna się od pościgu za tajemniczym stworem, uznawanym za wielkiego wieloryba. Profesor Aronnax oraz Conseil i Land biorą udział w nim na pokładzie amerykańskiej fregaty. Nautilus uszkadza jednak okręt, a Aronnax z towarzyszami wpadają do wody i dostają się na pokład Nautilusa. Na jego pokładzie odbywają podróż zaczynającą się od wybrzeży Japonii, przez Hawaje, Cieśninę Torresa, Ocean Indyjski na Morze Czerwone. Przepływają podwodnym tunelem do Morza Śródziemnego, gdzie Nemo dostarcza pieniędzy antytureckim powstańcom. Następnie trasa wiedzie na Atlantyk, później na biegun południowy i z powrotem na Atlantyk. Na północnym Atlantyku Aronnax z towarzyszami uciekają z Nautilusa.   O sympatiach politycznych Verne’a świadczy fakt, iż w kajucie kapitana znajdowały się portrety takich postaci jak: George Washington, Abraham Lincoln i Tadeusz Kościuszko. Mimo że autor starał się w powieści przedstawiać technologie zgodne z ówczesnym stanem wiedzy, to niektóre z pomysłów jest z nią sprzecznych.